Ο Peter Dinklage, μιλάει στο Playboy για τη ζωή του αλλά και για τη σειρά η οποία τον έχει αναδείξει. Η τεράστια επιτυχία του σήμερα και οι δυσκολίες του παρελθόντος συνοψίζονται σε μια συνέντευξη, απόσπασμα της οποίας ακολουθεί:
Δεν νομίζω πως ο Tyrion θα πάει πουθενά. Κάποτε είπε πως θα ήθελε να πεθάνει “στο κρεβάτι του, στα 80, με μια κοιλιά γεμάτη κρασί και μια γυναίκα στο πλάι του.” Θέλω να σκέφτομαι πως είχε ένα σωστό προαίσθημα. Έτσι θα φύγει. Ξέρει να επιβιώνει. Αλλά έχεις δίκιο, είναι εντυπωσιακό το πόσοι βασικοί χαρακτήρες πεθαίνουν. Άνθρωποι που έχουν διαβάσει τα βιβλία του George R.R. Martin στα οποία βασίζεται η σειρά, μου λένε πως ο Tyrion είναι ακόμα ζωντανός. Έχουν προβληθεί μόνο 3 κύκλοι και τα βιβλία είναι 5. Ο Tyrion ζει ακόμα οπότε νιώθω πολύ ασφαλής.
Όταν κέρδισες ένα Emmy, ο παρουσιαστής είπε πως το Game of Thrones γυρίζεται στη τοποθεσία Awesome Land. Πες μας λίγα πράγματα για αυτό το μαγικό μέρος , την Awesome Land.
Το μέρος αυτό είναι η Β. Ιρλανδία, η Κροατία, το Μαρόκο και η Ισλανδία αλλά κυρίως η Β. Ιρλανδία. Κάναμε γυρίσματα σε ένα μέρος όπου είχε ναυπηγηθεί ο Τιτανικός. Δε μιλάω για την ταινία αλλά για το πραγματικό πλοίο. Αυτό δεν είναι και πολύ καλός οιωνός. Μ' αρέσει πολύ να βρίσκομαι εκεί. Είναι σαν να με πληρώνουν για να είμαι τουρίστας. Όχι πως έχουμε επιλογή. Δεν μπορεί να γυριστεί μια τέτοια σειρά στο New Jersey.
Έχουμε παρατηρήσει πως έχει μερικές ουλές. Έχει καμιά από αυτές κάποια ενδιαφέρουσα ιστορία;
Έχω μια πολύ μεγάλη ουλή από το λαιμό μέχρι το φρύδι μου. Έπαιζα σ' ένα συγκρότημα που λεγόταν Whizzy για πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη. Παίζαμε punk-funk-rap. Παίζαμε ένα λάιβ στο CBGB (ένα από τα πιο γνωστά underground club της Νέας Υορκης στο όποιο έχουν παίξει μεταξύ άλλων οι Ramones, Misfits, Police και Talking Heads) και χοροπηδούσα στη σκηνή και έφαγα κατα λάθος μια γονατιά στο πρόσωπο. Ήμουν σαν τον Sid Vicious, αιμορραγούσα πάνω στη σκηνή. Το μέρος γέμισε αίματα. Άρπαξα μια βρώμικη πετσέτα από το μπαρ την έβαλα στο πρόσωπο μου και συνέχισα τη συναυλία. Τότε δεν μας ένοιαζε πολύ η προσωπική μας ασφάλεια. Καπνίζαμε και πίναμε κατά την διάρκεια των show και μια φορά ο μπασίστας μας έπεσε προς τα πίσω, ανεβασμένος στον ενισχυτή του, επειδή λιποθύμησε. Ήμασταν μια τέτοιου τύπου μπάντα.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας για τη βράβευση σου στις Χρυσές Σφαίρες, ανέφερες τον Martin Henderson, ο οποίος έμεινε μερικώς ανάπηρος όταν δέχθηκε επίθεση επειδή ήταν νάνος. Μαθαίνεις νέα του;
Όχι. Και δεν χρειάζεται να μου τηλεφωνήσει. Δεν υπάρχει θέμα. Το όλο ζήτημα ήταν αυθόρμητο. Το πρωί την μέρα της απονομής, έπινα καφέ με τη γυναίκα μου και είδε την ιστορία του στο ιντερνέτ. Εκείνη μου είπε πως πρέπει να πω κάτι για το θέμα. Κι εγώ απάντησα “ Όχι, δεν θέλω να είμαι ένας από αυτούς τους πολιτικοποιημένους ηθοποιούς”. Αλλά ο κόσμος μας είναι fucked-up και μερικές φορές πρέπει να κάνουμε κάποιες τέτοιου είδους ενέργειες. Οι φίλοι μου δεν ενδιαφέρθηκαν και τόσο για το τι είπα αλλά για το γεγονός πως προσπέρασα τον Brad Pitt και την Angelina Jolie καθώς ανέβαινα στη σκηνή. Εκείνη τη στιγμή, όταν πας να παραλάβεις το βραβείο και δεν έχεις ιδέα τι θα πεις, δεν προσέχεις πως ο Brad και η Angelina προσπαθούν να σε χαιρετίσουν. Το μόνο που είδα ήταν μια θάλασσα ανθρώπων την οποία έπρεπε να περάσω. Οι φίλοι μου δεν ενδιαφέρονται για θέματα όπως η βία απέναντι στους νάνους. Του νοιάζει μόνο που αγνόησα τους Brangelina.
Πήγες σχολείο στο New Jersey. Πως ήταν τα πράγματα εκεί;
Το σχολείο είναι μια πολύ αστεία εμπειρία. Από τη μια είσαι τόσο εύθραυστος. Αλλά εγώ πίστευα πως ήμουν ο William Burroughs (συγγραφέας) από τα 13 μου, όποτε ήμουν πολύ εγωιστής. Τα πάντα στο σχολείο φαντάζουν θέμα ζωής και θανάτου. Πήγα σε ένα πολύ αθλητικό σχολείο και δεν είχα πολλούς φίλους. Θυμάμαι μια φορά να μιλάω στον κολλητό μου και σκεφτήκαμε να κρεμαστούμε από το καμπαναριό. “Αυτό θα τους δείξει.” Φυσικά δεν είχαμε καμία πρόθεση να αυτοκτονήσουμε, απλά μας άρεσε η ιδέα του να δούμε πως θα αντιδρούσε η πόλη στη τραγωδία αυτή, πως το σχολείο θα πενθούσε. Ήμασταν τόσο δραματικοί.
Είπες όχι για πολλά χρόνια σαν ηθοποιός σε προτάσεις να υποδυθείς ξωτικά και καλικάντζαρους, όχι σε ρόλους που ήταν ταπεινωτικοί, ακόμα κι αν πεινούσες και δεν είχες να πληρώσεις το νοίκι σου. Ποιο ήταν το κόλπο για να πεις όχι όταν ο τραπεζικός σου λογαριασμός φωνάζει ναι;
Ποτέ δεν ήταν εύκολο να πω όχι. Υπήρχαν συνέπειες φυσικά. Νομίζω πως τότε ήμουν πιο υπερόπτης. Είχα μια ξεκάθαρη εικόνα του ποιός ήθελα να είμαι, ίσως παραήταν ξεκάθαρη. Δεν άφηνα τίποτα να πλήξει την εικόνα αυτή. Ήμουν πολύ προστατευτικός και μαζεμένος, κυρίως λόγω του μεγέθους μου. Περίμενα η βιομηχανία του θεάματος να κοιτάζει μόνο το ύψος μου και τίποτα άλλο, οπότε θέλησα να υποκρίνομαι πως το ύψος μου δεν είχε σχέση με το ποιος είμαι και να υποδύομαι χαρακτήρες που δεν είχαν σε τίποτα να κάνουν με το ύψος μου. Αλλά έτσι περιόριζα τον εαυτό μου και την καριέρα μου, γιατί το ύψος μου είναι κομμάτι του ποιος πραγματικά είμαι. Δες ρόλους όπως ο Tyrion. Το μέγεθός μου είναι προφανώς ένας από τους λόγους για τον οποίο πήρα το ρόλο. Δεν θα έπαιζα τον Tyrion αν δεν ήμουν έτσι.
Και πως συμφιλιώθηκες με αυτό;
Δεν το είχα καταφέρει για πολλά χρόνια. Βασικά αποφάσισα να μην έχω καριέρα. Αυτή ήταν η μόνη μου άποψη ή αυτό που πίστευα πως ήταν η μόνη μου άποψη. Και τότε άρχισα να γνωρίζω φίλους σκηνοθέτες και σεναριογράφους και και βρήκα έναν άλλο δρόμο. Συμμετείχα σε ανεξάρτητες παραγωγές όπως τα The Station Agent και Living in Oblivion. Κατάφερα να χρησιμοποιώ το μέγεθος μου και όχι να με εκμεταλλεύονται για αυτό.
Ποιο είναι το μυστικό του να είσαι φτωχός στην Νέα Υόρκη;
Δεν νομίζω πως έχω κάποιο μυστικό. Τότε ήταν πολύ φθηνό να μένεις στο Brooklyn. Γι' αυτό πηγαίναμε εκεί, γιατί μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε στο κόστος. Δεν υπήρχε τίποτα δήθεν σε όλο αυτό. Δε ξέρω πως τα καταφέρνουν οι άνθρωποι πλέον, αφού το Brooklyn δεν είναι πλέον φθηνό. Εκείνη την εποχή ζούσαμε χωρίς θέρμανση, ούτε καν σόμπα. Τώρα είμαι σαν παιδάκι. Μου αρέσουν οι ανέσεις. Αλλά στα 20 εγώ και οι φίλοι μου υποφέραμε για την τέχνη μας σε ακραίο βαθμό. Ακούγεται τόσο γελοίο τώρα
Σε πλησιάζουν θαυμαστές στο δρόμο;
Ναι αλλά όχι σε πολύ έντονο βαθμό. Δε ξέρω πως θα μπορούσα να το διαχειριστώ. Πήγα στη Comic-Con του San Diego μια φορά και δε μπορούσα να βγω από το ξενοδοχείο. Οι φίλοι του Game of Thrones είναι οι πιο καλοί άνθρωποι στον κόσμο αλλά χίλιοι καλοί άνθρωποι να έρχονται στο μέρος μου, πανικοβάλλομαι. Και δε μπορώ να φορέσω ένα ζευγάρι γυαλιά και ένα καπέλα και να εξαφανιστώ. Είμαι 1,35m οπότε ξεχωρίζω!
Για ολόκληρη τη συνέντευξη : http://www.playboy.com/playground/view/20q-peter-dinklage-game-of-thrones
Επιμέλεια: Κούκης Βασίλης
Όταν κέρδισες ένα Emmy, ο παρουσιαστής είπε πως το Game of Thrones γυρίζεται στη τοποθεσία Awesome Land. Πες μας λίγα πράγματα για αυτό το μαγικό μέρος , την Awesome Land.
Το μέρος αυτό είναι η Β. Ιρλανδία, η Κροατία, το Μαρόκο και η Ισλανδία αλλά κυρίως η Β. Ιρλανδία. Κάναμε γυρίσματα σε ένα μέρος όπου είχε ναυπηγηθεί ο Τιτανικός. Δε μιλάω για την ταινία αλλά για το πραγματικό πλοίο. Αυτό δεν είναι και πολύ καλός οιωνός. Μ' αρέσει πολύ να βρίσκομαι εκεί. Είναι σαν να με πληρώνουν για να είμαι τουρίστας. Όχι πως έχουμε επιλογή. Δεν μπορεί να γυριστεί μια τέτοια σειρά στο New Jersey.
Έχουμε παρατηρήσει πως έχει μερικές ουλές. Έχει καμιά από αυτές κάποια ενδιαφέρουσα ιστορία;
Έχω μια πολύ μεγάλη ουλή από το λαιμό μέχρι το φρύδι μου. Έπαιζα σ' ένα συγκρότημα που λεγόταν Whizzy για πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη. Παίζαμε punk-funk-rap. Παίζαμε ένα λάιβ στο CBGB (ένα από τα πιο γνωστά underground club της Νέας Υορκης στο όποιο έχουν παίξει μεταξύ άλλων οι Ramones, Misfits, Police και Talking Heads) και χοροπηδούσα στη σκηνή και έφαγα κατα λάθος μια γονατιά στο πρόσωπο. Ήμουν σαν τον Sid Vicious, αιμορραγούσα πάνω στη σκηνή. Το μέρος γέμισε αίματα. Άρπαξα μια βρώμικη πετσέτα από το μπαρ την έβαλα στο πρόσωπο μου και συνέχισα τη συναυλία. Τότε δεν μας ένοιαζε πολύ η προσωπική μας ασφάλεια. Καπνίζαμε και πίναμε κατά την διάρκεια των show και μια φορά ο μπασίστας μας έπεσε προς τα πίσω, ανεβασμένος στον ενισχυτή του, επειδή λιποθύμησε. Ήμασταν μια τέτοιου τύπου μπάντα.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας για τη βράβευση σου στις Χρυσές Σφαίρες, ανέφερες τον Martin Henderson, ο οποίος έμεινε μερικώς ανάπηρος όταν δέχθηκε επίθεση επειδή ήταν νάνος. Μαθαίνεις νέα του;
Όχι. Και δεν χρειάζεται να μου τηλεφωνήσει. Δεν υπάρχει θέμα. Το όλο ζήτημα ήταν αυθόρμητο. Το πρωί την μέρα της απονομής, έπινα καφέ με τη γυναίκα μου και είδε την ιστορία του στο ιντερνέτ. Εκείνη μου είπε πως πρέπει να πω κάτι για το θέμα. Κι εγώ απάντησα “ Όχι, δεν θέλω να είμαι ένας από αυτούς τους πολιτικοποιημένους ηθοποιούς”. Αλλά ο κόσμος μας είναι fucked-up και μερικές φορές πρέπει να κάνουμε κάποιες τέτοιου είδους ενέργειες. Οι φίλοι μου δεν ενδιαφέρθηκαν και τόσο για το τι είπα αλλά για το γεγονός πως προσπέρασα τον Brad Pitt και την Angelina Jolie καθώς ανέβαινα στη σκηνή. Εκείνη τη στιγμή, όταν πας να παραλάβεις το βραβείο και δεν έχεις ιδέα τι θα πεις, δεν προσέχεις πως ο Brad και η Angelina προσπαθούν να σε χαιρετίσουν. Το μόνο που είδα ήταν μια θάλασσα ανθρώπων την οποία έπρεπε να περάσω. Οι φίλοι μου δεν ενδιαφέρονται για θέματα όπως η βία απέναντι στους νάνους. Του νοιάζει μόνο που αγνόησα τους Brangelina.
Πήγες σχολείο στο New Jersey. Πως ήταν τα πράγματα εκεί;
Το σχολείο είναι μια πολύ αστεία εμπειρία. Από τη μια είσαι τόσο εύθραυστος. Αλλά εγώ πίστευα πως ήμουν ο William Burroughs (συγγραφέας) από τα 13 μου, όποτε ήμουν πολύ εγωιστής. Τα πάντα στο σχολείο φαντάζουν θέμα ζωής και θανάτου. Πήγα σε ένα πολύ αθλητικό σχολείο και δεν είχα πολλούς φίλους. Θυμάμαι μια φορά να μιλάω στον κολλητό μου και σκεφτήκαμε να κρεμαστούμε από το καμπαναριό. “Αυτό θα τους δείξει.” Φυσικά δεν είχαμε καμία πρόθεση να αυτοκτονήσουμε, απλά μας άρεσε η ιδέα του να δούμε πως θα αντιδρούσε η πόλη στη τραγωδία αυτή, πως το σχολείο θα πενθούσε. Ήμασταν τόσο δραματικοί.
Είπες όχι για πολλά χρόνια σαν ηθοποιός σε προτάσεις να υποδυθείς ξωτικά και καλικάντζαρους, όχι σε ρόλους που ήταν ταπεινωτικοί, ακόμα κι αν πεινούσες και δεν είχες να πληρώσεις το νοίκι σου. Ποιο ήταν το κόλπο για να πεις όχι όταν ο τραπεζικός σου λογαριασμός φωνάζει ναι;
Ποτέ δεν ήταν εύκολο να πω όχι. Υπήρχαν συνέπειες φυσικά. Νομίζω πως τότε ήμουν πιο υπερόπτης. Είχα μια ξεκάθαρη εικόνα του ποιός ήθελα να είμαι, ίσως παραήταν ξεκάθαρη. Δεν άφηνα τίποτα να πλήξει την εικόνα αυτή. Ήμουν πολύ προστατευτικός και μαζεμένος, κυρίως λόγω του μεγέθους μου. Περίμενα η βιομηχανία του θεάματος να κοιτάζει μόνο το ύψος μου και τίποτα άλλο, οπότε θέλησα να υποκρίνομαι πως το ύψος μου δεν είχε σχέση με το ποιος είμαι και να υποδύομαι χαρακτήρες που δεν είχαν σε τίποτα να κάνουν με το ύψος μου. Αλλά έτσι περιόριζα τον εαυτό μου και την καριέρα μου, γιατί το ύψος μου είναι κομμάτι του ποιος πραγματικά είμαι. Δες ρόλους όπως ο Tyrion. Το μέγεθός μου είναι προφανώς ένας από τους λόγους για τον οποίο πήρα το ρόλο. Δεν θα έπαιζα τον Tyrion αν δεν ήμουν έτσι.
Και πως συμφιλιώθηκες με αυτό;
Δεν το είχα καταφέρει για πολλά χρόνια. Βασικά αποφάσισα να μην έχω καριέρα. Αυτή ήταν η μόνη μου άποψη ή αυτό που πίστευα πως ήταν η μόνη μου άποψη. Και τότε άρχισα να γνωρίζω φίλους σκηνοθέτες και σεναριογράφους και και βρήκα έναν άλλο δρόμο. Συμμετείχα σε ανεξάρτητες παραγωγές όπως τα The Station Agent και Living in Oblivion. Κατάφερα να χρησιμοποιώ το μέγεθος μου και όχι να με εκμεταλλεύονται για αυτό.
Ποιο είναι το μυστικό του να είσαι φτωχός στην Νέα Υόρκη;
Δεν νομίζω πως έχω κάποιο μυστικό. Τότε ήταν πολύ φθηνό να μένεις στο Brooklyn. Γι' αυτό πηγαίναμε εκεί, γιατί μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε στο κόστος. Δεν υπήρχε τίποτα δήθεν σε όλο αυτό. Δε ξέρω πως τα καταφέρνουν οι άνθρωποι πλέον, αφού το Brooklyn δεν είναι πλέον φθηνό. Εκείνη την εποχή ζούσαμε χωρίς θέρμανση, ούτε καν σόμπα. Τώρα είμαι σαν παιδάκι. Μου αρέσουν οι ανέσεις. Αλλά στα 20 εγώ και οι φίλοι μου υποφέραμε για την τέχνη μας σε ακραίο βαθμό. Ακούγεται τόσο γελοίο τώρα
Σε πλησιάζουν θαυμαστές στο δρόμο;
Ναι αλλά όχι σε πολύ έντονο βαθμό. Δε ξέρω πως θα μπορούσα να το διαχειριστώ. Πήγα στη Comic-Con του San Diego μια φορά και δε μπορούσα να βγω από το ξενοδοχείο. Οι φίλοι του Game of Thrones είναι οι πιο καλοί άνθρωποι στον κόσμο αλλά χίλιοι καλοί άνθρωποι να έρχονται στο μέρος μου, πανικοβάλλομαι. Και δε μπορώ να φορέσω ένα ζευγάρι γυαλιά και ένα καπέλα και να εξαφανιστώ. Είμαι 1,35m οπότε ξεχωρίζω!
Για ολόκληρη τη συνέντευξη : http://www.playboy.com/playground/view/20q-peter-dinklage-game-of-thrones
Επιμέλεια: Κούκης Βασίλης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου