Ν.: Πώς νιώσατε όταν πατήσατε για πρώτη φορά στη σελήνη;
Ν.Α.: Το συναρπαστικό κομμάτι για εμένα, ως πιλότο, ήταν η προσσελήνωση. Τότε ήταν που είχαμε επιτύχει τον εθνικό στόχο να βάλουμε τους Αμερικανούς στη σελήνη. Η προσέγγιση της προσσελήνωσης ήταν, με διαφορά, το πιο δύσκολο και πιο προκλητικό κομμάτι της πτήσης. Το να περπατάς στην επιφάνεια της σελήνης ήταν πολύ ενδιαφέρον, αλλά ήταν κάτι το οποίο θεωρούσαμε ως αρκετά ασφαλές και προβλέψιμο. Επομένως το συναίσθημα της έξαρσης συνόδευσε την προσσελήνωση αντί για το περπάτημα.
Ν.: Ποιο ήταν το πιο συναρπαστικό πράγμα σχετικά με το ταξίδι σας στη σελήνη;
Ν.Α.: Όπως στην παραπάνω απάντηση, το πιο συναρπαστικό κομμάτι στην πτήση ήταν η κατάβαση στην επιφάνεια της σελήνης κι η προσσελήνωση. Αυτό το κομμάτι της πτήσης δεν είχε γίνει ποτέ πριν, ήταν ένα πολύ επικίνδυνο τμήμα της πτήσης, η στρατηγική ήταν εξαιρετικά περίπλοκη, και τα συστήματα του διαστημόπλοιου ήταν πολύ φορτωμένα.
Ν.: Έχετε ποτέ όνειρα στα οποία ξαναπάτε στη σελήνη;
Ν.Α.: Από όσο γνωρίζω δεν έχω ποτέ δει όνειρο σχετικά με οποιοδήποτε κομμάτι της σεληνιακής πτήσης ή άλλων παρόμοιων μελλοντικών πτήσεων.
Ν.: Τι πιστεύετε σχετικά με το διαστημικό τουρισμό και την ιδιωτική ανάπτυξη του διαστήματος που αρχίζει να εμφανίζεται;
Ν.Α.: Ενθαρρύνομαι από την πρόοδο που συντελείται και τον εμφανή ενθουσιασμό των προσδοκώμενων διαστημικών τουριστών. Οι αρχικές τουριστικές πτήσεις προγραμματίζονται για να πάνε σε υψόμετρο 50-70 μιλίων. Αυτό θα δώσει αρκετά λεπτά πτήσης χωρίς βαρύτητα και μια εντυπωσιακή θέα της Γης από κάτω. Σε εκείνα τα υψόμετρα, εκείνες οι πτήσεις θα έχουν φτάσει περίπου το 5% του επιπέδου ενέργειας που απαιτείται για να φτάσουν την τροχιά της Γης. Ξεκάθαρα, θα είναι πολύ πιο δύσκολο κι ακριβό να ταξιδέψουμε στην τροχιά της Γης και παραπέρα. Μπορεί να χρειαστούμε μια καινοτομία στα συστήματα προώθησης για να κάνουμε εκείνες τις πτήσεις πρακτικές.
Ν.: Πώς ήταν η εκπαίδευση για την προσσελήνωση;
Ν.Α.: Η Αμερική ήταν σε «αγώνα δρόμου» με τη Σοβιετική Ένωση και σε έναν αγώνα οι ανταγωνιζόμενοι πρέπει να τρέξουν γρήγορα. Τα διαστημικά πληρώματα κι οι μηχανικοί κι οι τεχνικοί στο πρόγραμμα Απόλλο δούλευαν 15 ώρες την ημέρα, έξι ημέρες την εβδομάδα. Οι αστροναύτες που ήταν στο πρόγραμμα περνούσαν περίπου το 1/3 του χρόνου τους προγραμματίζοντας τις πτήσεις και τις λεπτομέρειες των περίπλοκων εργασιών τους. Περνούσαν άλλο 1/3 του χρόνου τους δοκιμάζοντας το διαστημόπλοιο και τα συστήματά του πριν από την πτήση, και το τελευταίο 1/3 του χρόνου τους το περνούσαν μελετώντας το διαστημόπλοιο και κάνοντας προπόνηση την πτήση σε διάφορα είδη εξομοιωτών.
Ν.: Ποιες πιστεύετε πως είναι κάποιες μεγάλες διαφορές στο διάστημα τώρα και στο διάστημα τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου;
Ν.Α.: Το διάστημα δεν έχει αλλάξει αλλά η τεχνολογία, σε πολλούς τομείς, έχει βελτιωθεί δραματικά. Ένα καλό παράδειγμα είναι η ψηφιακή τεχνολογία όπου τα κινητά τηλέφωνα του σήμερα είναι πολύ πιο ισχυρά από τους υπολογιστές του Υπηρεσιακού Σκάφους του Απόλλο και της Σεληνιακής Σεληνακάτου που χρησιμοποιήσαμε για να πλοηγηθούμε στη σελήνη και να χειριστούμε όλα τα συστήματα ελέγχου του διαστημόπλοιου.
Ν.: Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί στο διάστημα στο μέλλον;
Ν.Α.: Το σχέδιο της Αμερικής είναι να επιστρέψει στη σελήνη σε περίπου μια δεκαετία και να κατασκευάσει την τεχνολογία που είναι απαραίτητη για να πάμε στον Άρη, ίσως ακόμα και το 2030. Φυσικά θα συνεχίσουν να υπάρχουν μη επανδρωμένες διαστημικές συσκευές που θα εξερευνούν τα πέρατα του Ηλιακού Συστήματος και παραπέρα.
Ν.: Ήταν η προσσελήνωση κι εξερεύνηση της σελήνης διασκεδαστική;
Ν.Α.: Η εξερεύνηση της σελήνης ήταν πολύ διασκεδαστική αλλά και τεράστιος φόρτος πολύ σκληρής δουλειάς, το οποίο αποδεικνύει, ελπίζω, ότι η σκληρή δουλειά μπορεί να είναι διασκεδαστική.
Ν.: Πιστεύετε ότι το μέλλον της διαστημικής εξερεύνησης θα βρίσκεται σε διαστημικά προγράμματα όπως της ΕΥΑΔ [αγγλ.: NASA] ή σε ιδιωτικές εταιρείες, ή και στα δύο;
Ν.Α.: Οι πρώτοι δορυφόροι κι οι διαστημικές πτήσεις μισό αιώνα πριν χρηματοδοτήθηκαν όλοι από κυβερνήσεις (ΗΠΑ κι ΕΣΣΔ). Τώρα, πολλές από αυτές τις διαστημικές κατασκευές είναι προγράμματα ιδιωτικών εταιρειών. Ένα καλό παράδειγμα είναι οι δορυφόροι που παρέχουν παγκόσμια επικοινωνία και τηλεόραση. Ελπίζω πως μια παρόμοια μετάβαση θα συμβεί στην ανθρώπινη διαστημική μεταφορά. Η ΕΥΑΔ ενθαρρύνει τέτοιες εξελίξεις με προγράμματα όπως οι ΕΤΜΥ (Εμπορικές Τροχιακές Μεταφορικές Υπηρεσίες) [αγγλ.: COTS (Commercial Orbital Transportation Services)] όπου αφιερώνουν μισό δισεκατομμύριο δολάρια σε εμπορικές εταιρίες για να αναπτύξουν διαστημικά συστήματα για να στείλουν ανθρώπους και προμήθειες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και για άλλους χρήσιμους σκοπούς. Πιστεύω, παρόλα αυτά, πως η κυβέρνηση θα συνεχίσει να παίζει κάποιο ρόλο στις δραστηριότητες διαστημικών πτήσεων.
Πηγή: ThinkQuest : Library
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου